ΓΙΑΤΙ Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ;
ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ και ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ είναι αρχαίες Ελληνικές λέξεις.
Ο γενάρχης των Μακεδόνων ήταν ο Μακεδών, γιος του Δία.
Οι Μακεδόνες, ένα από τα δεκάδες αρχαία Ελληνικά φύλα, μιλούσαν την ίδια γλώσσα, λάτρευαν τους ίδιους θεούς, είχαν την ίδια παιδεία και συνείδηση κοινής καταγωγής και Ιστορίας με τους υπόλοιπους Έλληνες.
Όλοι ανεξαιρέτως οι αρχαίοι συγγραφείς συμφωνούν ότι οι Μακεδόνες ήταν Ελληνικό φύλο.
Το βασιλικό γένος της Μακεδονίας καταγόταν απ’ ευθείας από τον βασιλικό οίκο του Άργους και τον Ηρακλή.
Αρχικά χωρισμένοι σε Άνω και Κάτω Μακεδονία, τον Ε’ αιώνα μετά τους Μηδικούς πολέμους, ο βασιλιάς Αλέξανδρος Α’ ενσωμάτωσε στο βασίλειό του τους Ελληνόφωνους πληθυσμούς της Άνω Μακεδονίας και έβαλε τις βάσεις για ένα ενιαίο ισχυρό κράτος.
Ποτέ δεν υπήρξε Μακεδονική εθνότητα ξεχωριστή από τον Ελληνισμό.
Τα ονόματα των αρχαίων Μακεδόνων είναι Ελληνικά, όπως αποδεικνύεται από τους τάφους των κοινών ανθρώπων, που έχουν βρεθεί και από κάθε άλλο αρχαιολογικό εύρημα.
Η τοπική αρχαία Ελληνική μακεδονική αιολικο-δωρική διάλεκτος, έχει αποδειχθεί ότι συνταυτίζεται με την Ελληνική διάλεκτο των Μυκηναίων της Γραμμικής Γραφής Β’.
Σε μεγάλα θέατρα, εκατό χρόνια πριν τον Αλέξανδρο, οι ελληνόφωνοι Μακεδόνες παρακολουθούν και κατανοούν παραστάσεις αρχαίας Ελληνικής τραγωδίας. Δεκάδες χιλιάδες Μακεδόνες θεατές, εάν δεν είχαν την Ελληνική ως μητρική γλώσσα, δεν θα ήταν δυνατόν να παρακολουθήσουν το Ελληνικό θέατρο.
Ήταν 5ος αιώνας προ Χριστού όταν ο μέγας Ευρυπίδης συνέγραψε την τραγωδία ΒΑΚΧΑΙ στην Πέλλα, στην αυλή του φωτισμένου Μακεδόνα βασιλιά Αρχέλαου. Η παράσταση ανέβηκε για πρώτη φορά στην Μακεδονία και δεν ήταν η μόνη!
Η Μακεδονία γέννησε έναν Δημόκριτο και έναν Αριστοτέλη. Η γλώσσα που μιλούσαν και έγραφαν τα αριστουργήματά τους ήταν η Ελληνική, γλώσσα που ομιλείται συνέχεια, όπως έχει εξελιχθεί, μέχρι σήμερα από τον Ελληνικό λαό.
Αποδεχόμενος τις ιδέες για την πανελλήνια ενότητα, του Αθηναίου πολιτικού και ρήτορα Ισοκράτη, αντιπάλου του Δημοσθένη, με χαρακτηριστική την επιστολή του Ισοκράτη το 344 π.Χ., ο ολυμπιονίκης Φίλιππος ο Β’ επέβαλε την εθνική ενότητα και συνέστησε το ΚΟΙΝΟΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, όχι το κοινόν των «Ελλήνων και των Μακεδόνων»...
Η νέα πανελλήνια συμμαχία ένωσε όλους τους Έλληνες με γενική ειρήνη μεταξύ τους και με κοινό εχθρό την Περσική αυτοκρατορία, την οποία κατέλυσαν.
Ο γιός του Φιλίππου, Μέγας Αλέξανδρος, μαθητής του Αριστοτέλη, αρχιστράτηγος της Συμμαχίας της Κορίνθου, επικεφαλής των Ελλήνων πλην Λακεδαιμονίων κατέκτησε την Ασία και διέδωσε την Ελληνική γλώσσα και τον Ελληνικό πολιτισμό στο μεγαλύτερο τμήμα του τότε γνωστού κόσμου.
Οι Μακεδόνες διέδωσαν την Ελληνική γλώσσα και τον Ελληνικό πολιτισμό, όχι κάποια Σλαβική διάλεκτο ή κάποιον Σλαβικό πολιτισμό.
Είναι αναμφισβήτητο ότι η λαμπρή Ιστορία της Ελληνιστικής εποχής είναι και μακεδονική ιστορία.
Ποτέ και πουθενά ούτε ένας Μακεδόνας δεν αρνήθηκε την αυτονόητη ιδιότητα της Ελληνικής καταγωγής του.
Οι πρωτεύουσες του μακεδονικού βασιλείου, αρχικά οι Αιγές (σημερινή Βεργίνα) και μετέπειτα η Πέλλα, βρίσκονται εντός του Ελληνικού κράτους, όπως και όλες οι αρχαίες Μακεδονικές πόλεις. Καμιά δεν βρίσκεται εντός της ΦΥΡΟΜ.
Η Θεσσαλονίκη έλαβε το όνομά της από την αδελφή του μεγάλου Αλεξάνδρου και εκείνη δεν ονομαζόταν «Σολούν»...
Για τους Σλάβους το όνομα ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ δεν σημαίνει τίποτα. Για τους Έλληνες σημαίνει ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ.
Όπως έγραψε ο Στράβων, η Μακεδονία υπήρξε πάντα το πρόφραγμα της Ελλάδος, δηλαδή το σινικό τοίχος προστασίας των νοτίων Ελληνικών πόλεων από τις εισβολές των βαρβάρων του βορρά.
Όταν ο Απόστολος Παύλος επισκέφθηκε την Μακεδονία, επισκέφθηκε Ελληνικές πόλεις, που και σήμερα βρίσκονται εντός του Ελληνικού κράτους και δεν βρήκε κανέναν Σλαβόφωνο.
Μετά την ρωμαϊκή κατάκτηση της Ελλάδος και μέχρι την νεότερη εποχή, συμπαγείς Ελληνικοί πληθυσμοί κατοικούσαν στην γεωγραφική περιοχή της αρχαίας Μακεδονίας και την υπερασπίστηκαν με το αίμα τους.
Όταν ο Σέρβος ηγεμόνας Στέφανος Δουσάν κατέλαβε την βυζαντινή επαρχία της Μακεδονίας, ονόμασε το βασίλειό του «βασίλειο Σέρβων και Ελλήνων» όχι «Σέρβων και Μακεδόνων».
Γίνεται αντιληπτό ότι το όνομα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ είναι ένα τεράστιο πολιτιστικό μέγεθος και αγαθό γνωστό σε όλον τον κόσμο. Οι Ινδοί και οι Αφγανοί έχουν ιστορική μνήμη και δεν έχουν αναγνωρίσει τα Σκόπια με την συνταγματική τους ονομασία.
Το μεγάλο αυτό πολιτιστικό αγαθό και όνομα, ιστορικά, είναι άρρηκτα συνδεδεμένο αποκλειστικά με τον Ελληνικό λαό και με κανέναν άλλον. Οι κάτοικοι των Σκοπίων δεν έχουν καμιά σχέση με αυτό το πολιτιστικό αγαθό. Μπορεί να μην έχουν δική τους Ιστορία, αλλά αυτό δεν τους επιτρέπει να κλέβουν και να οικειοποιούνται την πλούσια Ιστορία των γειτόνων τους.
Ιστορικά και πολιτιστικά το όνομα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ανήκει μόνο στην Ελλάδα.
Μέχρι τις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα και την Βουλγαρική προπαγάνδα της εποχής, κανείς στον κόσμο δεν αμφέβαλλε για την Ελληνικότητα της Μακεδονίας από πλευράς ιστορικών δικαιωμάτων και πλειοψηφίας πληθυσμού.
Χίλια χρόνια μετά τον Αλέξανδρο, από το 602 μετά Χριστόν τα σλαβικά φύλα διασπούν το Βυζαντινό σύνορο στον Δούναβη και μικρές ομάδες Σλάβων αρχίζουν να εγκαθίστανται κατά τόπους στην Βαλκανική, κάνοντας επιδρομές μέχρι την Πελοπόννησο.
Η εγκατάσταση των Σλάβων στη νότια βαλκανική ήταν αραιή σε αντίθεση με την βόρειο βαλκανική, που ήταν πυκνή και σταθερή.
Οι αποδεδειγμένα Ελληνικής καταγωγής αδελφοί Κύριλλος και Μεθόδιος από την Θεσσαλονίκη, ακολουθώντας την επίσημη κρατική Βυζαντινή πολιτική, πρωτοστατούν στον εκπολιτισμό και εκχριστιανισμό των Σλάβων, που ζούσαν εκτός της Βυζαντινής αυτοκρατορίας και δημιουργούν αλφάβητο για τις προφορικές Σλαβικές διαλέκτους.
Οι Σλάβοι που είχαν εγκατασταθεί εντός της αυτοκρατορίας εχριστιστιανίσθηκαν σταδιακά και αφομοιώθηκαν χάρη στην παρουσία υπέρτερου αριθμητικά Ελληνικού πληθυσμού. Το έργο του Κύριλλου και του Μεθοδίου δεν αφορούσε τους Σλάβους της αυτοκρατορίας.
Όλοι οι ευρωπαϊκοί χάρτες και τα βιβλία των περιηγητών έως και τον 19ο αιώνα καταγράφουν διαχρονικά την Μακεδονία ως «περιοχή της Ελλάδος», ως κατοικούμενη κυρίως από Έλληνες. Καμιά απολύτως μνεία σε «έθνος Μακεδόνων» δεν γίνεται μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα και τον Τίτο.
Τους πρώτου αιώνες της Τουρκικής κατακτήσεως, για να αποφύγουν το παιδομάζωμα, πολλοί Έλληνες μαθαίνουν και χρησιμοποιούν σλαβονικά ιδιώματα, επειδή οι Τούρκοι άρπαζαν κατά προτίμηση Ελληνόπουλα.
Κατά τον 19ο αιώνα οι δίγλωσσοι Σλαβόφωνοι - Ελληνόφωνοι της νότιας Βαλκανικής εθεωρούντο Έλληνες, ακολουθούσαν το Πατριαρχείο του Ελληνικού Γένους στη Κωνσταντινούπολη, τα ονοματεπώνυμά τους ήταν μόνο Ελληνικά και στα σχολεία τους διδασκόταν μόνο η Ελληνική γλώσσα. Οι περισσότεροι είχαν καθαρή Ελληνική εθνική συνείδηση.
Η Βουλγαρία μετά την - με την βοήθεια των κομιτατζήδων - πραξικοπηματική κατάληψη της Ανατολικής Ρωμυλίας το 1885-1886 και τις σφαγές και καταπίεση εις βάρος του μεγάλου Ελληνικού στοιχείου, κατέστρωσε ένα παρόμοιο κατακτητικό σχέδιο για την περιοχή της Μακεδονίας, που βρισκόταν υπό Οθωμανική κυριαρχία.
Βουλγαρόφρονα κομιτάτα έδρασαν στην Οθωμανική Μακεδονία με συνθήματα Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΣΤΟΥΣ ΒΟΥΛΓΑΡΟΥΣ και Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΣΤΟΥΣ ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ αποσκοπώντας να προσελκύσουν τους ευρισκομένους σε σύγχυση ταυτότητας δίγλωσσους.
Οι σφαγές των κομιτατζήδων εις βάρος του Ελληνικού πληθυσμού είχαν ως αποτέλεσμα την οργάνωση ενός παλλαϊκού κινήματος αντιστάσεως, τον ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΑΓΩΝΑ. Ήταν ένα έπος με χιλιάδες νεκρούς αγωνιστές, όπου οι συμπαγείς και με ισχυρή εθνική συνείδηση Ελληνικοί πληθυσμοί, δίγλωσσοι και μη, σταμάτησαν με το αίμα τους την προσπάθεια εκβουλγαρισμού τους.
Το 1912-13 οι βαλκανικοί πόλεμοι και οι μεγάλες θυσίες των Ελλήνων στρατιωτών απέδωσαν το 51% της γεωγραφικής περιοχής της Οθωμανικής Μακεδονίας στην Ελλάδα, το 39% στη Σερβία και το υπόλοιπο 10% στη Βουλγαρία.
Κατά την ανταλλαγή του πληθυσμού, που ακολούθησε τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου, κανείς απολύτως, ούτε ένας, δεν δήλωσε εθνικά «Μακεδόνας»..
Οι Έλληνες που κατοικούσαν στο Σερβικό κομμάτι, όπως στο Ελληνικότατο Μοναστήρι, υπέστησαν πογκρόμ και διώξεις και οι περισσότεροι κατέφυγαν στην Ελλάδα, ενώ η περιφέρεια έλαβε το γεωγραφικό όνομα ΒΑΡΝΤΑΡΣΚΑ, χωρίς καμιά απολύτως αντίδραση του τοπικού πληθυσμού. Κανείς δεν πρότεινε να την αποκαλούν ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ.
Πριν μετονομαστεί σε Γιουγκοσλαβία το 1931, το βασίλειο ονομάστηκε το 1918 σε βασίλειο Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων, όχι και «Μακεδόνων». Δεν υπήρχε κανένας μακεδονικός λαός και καμιά μακεδονική γλώσσα.
Η Σοβιετική Ένωση και η κομμουνιστική Κομιντέρν συνέλαβαν το σχέδιο της δημιουργίας ενιαίου κράτους στην Μακεδονία, μέσω του οποίου οι Σλάβοι και τα σοβιέτ θα έβγαιναν στις θερμές θάλασσες.
Το 1943 υποβάλλεται στον Στάλιν σχέδιο για ανεξάρτητο κράτος της Μακεδονίας, στο οποίο θα συμπεριλαμβάνονταν Ελληνικά και Βουλγαρικά εδάφη.
Το 1944 ο Τίτο κατακτά την εξουσία στη Γιουγκοσλαβία και μετονομάζει την ΒΑΡΝΤΑΡΣΚΑ σε ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ με διακηρυγμένο στόχο την δημιουργία της μεγάλης Μακεδονίας. Οι Βούλγαροι κομμουνιστές αρχικά συμφωνούν.
Δημιουργήθηκε έτσι για πρώτη φορά ένα ψευδώνυμο έθνος, ένας τεχνητός λαός και μια τεχνητή γλώσσα. Γρήγορα άρχισε η πλαστογράφηση της Ιστορίας με την γνωστή δύναμη και αποτελεσματικότητα της προπαγάνδας εκείνων των καθεστώτων.
Η σημερινή ΦΥΡΟΜ εδαφικά δεν ήταν γη Μακεδόνων με εξαίρεση μια εδαφική λωρίδα στα νότια. Μέχρι και σήμερα το Ελληνικό βλαχόφωνο στοιχείο πλειοψηφεί στη νότια περιοχή των Σκοπίων.
Στην απογραφή του 1948 ανακοινώθηκαν 102.947 Αρωμάνοι (Βλάχοι Ελληνικής καταγωγής) στα Σκόπια.
Το 1991 σε δημοσκόπηση, το 11% του πληθυσμού των Σκοπίων, άνω των 200.000 άνθρωποι, εξέφρασαν την επιθυμία της ένωσης με την Ελλάδα.
Το 1993 ο πρόεδρος των Σκοπίων Γκλιγκόρωφ δήλωσε ότι στη χώρα του ζουν 100.000 Έλληνες.
Ο πραγματικός αριθμός όσων έχουν Ελληνική συνείδηση στα Σκόπια πρέπει να υπερβαίνει τους 200.000 και η καταπίεσή τους είναι διαρκής. Γι’ αυτούς η αδιαφορία των Ελληνικών αρχών είναι πλήρης και εξοργιστική, αφήνοντας χώρο στη Ρουμανία να αναπτύσσει προσπάθειες εκρουμανισμού τους.
Οι Σκοπιανοί κάθε ημέρα εξαπατούν και πλαστογραφούν την Ιστορία. Για πολλές δεκαετίες ισχυρίζονταν ότι είναι απόγονοι των Σλάβων εποίκων του 6ου και 7ου αιώνα. Τώρα ισχυρίζονται ότι είναι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου και ότι οι αρχαίοι Μακεδόνες δεν ήταν Έλληνες, αποκρύπτοντας ότι την δεκαετία του ‘90 ο Γκλιγκόρωφ δήλωνε δημοσίως ότι ο λαός του προέρχεται από τους Σλάβους εισβολείς του 7ου αιώνα και δεν έχει σχέση με τους αρχαίους Μακεδόνες.
Εκδίδουν χαρτονομίσματα που απεικονίζουν τον Λευκό Πύργο της Θεσσαλονίκης και δηλητηριάζουν διαρκώς με ψέματα τη νεολαία τους, ενισχύοντας τον έντονο αλυτρωτισμό διαφόρων ισχυρών πολιτικών ομάδων.
Όποιος ξένος παράγων αλλά και κάθε σκοπιανός πολίτης, επισκεφθεί την αρχαιολογική περιοχή της Βεργίνας, θα συνειδητοποιήσει την μεγάλη απάτη του Στάλιν και του Τίτο.
Συχνά οι Σκοπιανοί ισχυρίζονται ότι στην Ελλάδα υπάρχει μεγάλη ψευδο-μακεδονική μειονότητα και την απαριθμούν σε 300.000 άτομα…
Τους διαψεύδουν όμως τα εκλογικά αποτελέσματα, διότι στις εκλογές έχουν λάβει μόνο το 0,01% των ψήφων.
Οι σύμμαχοί μας Αμερικανοί δια του Υπουργού Εξωτερικών το 1944-45 καταδίκασαν με σφοδρότητα την μετονομασία της «Βαρντάρσκα» σε «Μακεδονία». Όταν όμως ο Τίτο τα χάλασε με τον Στάλιν, οι Αμερικανοί απαιτούσαν από την Ελλάδα να μη στεναχωρεί τους Γιουγκοσλάβους.
Κάθε λαός και κάθε έθνος, που ζει σε μια γεωγραφική περιοχή, δικαιούται ένα όνομα. Το όνομα αυτό δεν μπορεί να κλέβει την Ιστορία των γειτόνων και να είναι όχημα αλυτρωτικών διεκδικήσεων. Οι γείτονές μας δεν πρέπει να ντρέπονται για την σλαβική καταγωγή τους και να επιδιώκουν την «κλοπή» του ονόματος των γειτόνων τους.
Για να εισέλθει στην ΕΟΚ η Μεγάλη Βρετανία εξαναγκάστηκε να αλλάξει το επί αιώνες αυτοκρατορικό όνομά της σε Ηνωμένο Βασίλειο διότι θίγονταν οι Γάλλοι λόγω της Γαλλικής επαρχίας της Βρετάνης.
Όταν οι Αυστριακοί ζήτησαν να εγγραφούν στην Κοινωνία των Εθνών ως Γερμανική Δημοκρατία της Αυστρίας, αν και Γερμανικό φύλο, υποχρεώθηκαν από τη Γερμανία στην εξάλειψη του επιθέτου «Γερμανική» και έγιναν απλώς «Αυστρία», που σημαίνει «νότια».
Ο Σλαβικός λαός των Σκοπίων δεν δικαιούται να καπηλεύεται το πολιτιστικό αγαθό της Μακεδονίας γιατί η Μακεδονία, ως έννοια, ως αγαθό, ως Ιστορία, ως πολιτισμός, είναι Ελληνική. Το όνομα είναι Ελληνικό και όπως είπε ο Ελύτης πριν πεθάνει, «το όνομά μας είναι η ψυχή μας».-
Σε ευχαριστώ Νίκο !
